معنی سیه گر - جستجوی لغت در جدول جو

سیه گر

لغت نامه دهخدا

سیب گل

(دخترانه)

شکوفه سیب

فرهنگ نامهای ایرانی

ستیزه گر

ستیزگر، لجوج، متمرد، سرکش، ستیزکار

فرهنگ فارسی عمید

سایه ور

دارای سایه، سایه دار، پرسایه

فرهنگ فارسی عمید

حیله گر

مکار، بامکر و فریب، نیرنگ باز

فرهنگ فارسی عمید

سیاه سر

آنکه یا آنچه سرش سیاه باشد، کنایه از زن بیچاره و بینوا، کنایه از قلمی که سرش را در مرکب زده باشند، نهنگ

فرهنگ فارسی عمید

اره گر

کسی که اره می سازد، اره ساز

فرهنگ فارسی عمید

سیم گر

کسی که آلات و ادواتی از نقره می سازد

فرهنگ فارسی عمید

بزه گر

بزه کار، گناهکار، خطاکار

فرهنگ فارسی عمید

سره گر

(سَ رَ / رِ گَ)

ناقد. صراف

لغت نامه دهخدا

سله گر

(سَلْ لَ / لِ گَ)

سله باف. (ناظم الاطباء). سبدساز. سلال. (دهار)

لغت نامه دهخدا

سیه جگر

(یَهْ جِ گَ)

غمگین. سیاه درون:
همچو آئینه از نفاق درون
تازه روی و سیه جگر مائیم.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

سیه گری

(یَهْ گَ)

حیله گری. فریبگری:
کرده اند از سیه گری خلقی
با همه کس پلاس با ما هم.
کمال الدین اسماعیل.
گرچه سپیدکاری است از همه روی کار تو
لیک قیامت است هم زلف تو در سیه گری.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

سیه سر

(یَهْ سَ)

کنایه از آدمی زاد باشد. (برهان). آدمی. (فرهنگ رشیدی) :
سیه سر را قضا بر سر نبشته ست
گنهکاریش در گوهر سرشته ست.
(ویس و رامین).
، قلم نویسندگی. (برهان) (آنندراج). رجوع به سیاه سر و سیاسر شود

لغت نامه دهخدا

سره گر

ناقد، صراف

معنی سیه گر - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما